วันจันทร์ที่ 23 สิงหาคม พ.ศ. 2553

รอยร้าว

แก้วที่ร้าว ไม่นานก็คงแตก
ทิ้งรอยแยก ข้างใน ให้ขื่นขม
ใช้กาวติด ปะเชื่อม ให้น่าชม
สิ้นภิรมย์ สวยงาม ยามมองดู
จิตใจคน นี้ไซร้ ไม่ต่างแก้ว
หากมีแล้ว รอยแยก แตกสลาย
จะเยียวยา อย่างไร คงมิคลาย
ลบเลือนหาย จากใจ ใคร่ตรึกตรอง

มีคำบอก ตัวเรา ทำร้ายเรา
ไม่ใช่เขา เข้ามา ทำให้หมอง
หากจิตร้าว กายต้อง ไม่หลงมอง
ประคับประคอง แข้มแข็ง แรงพลัง

มนุษย์เรา จึงควร ใช้ชีวิต
อย่าได้คิด ยึดติด กับจิตไหว
ถึงใจร้าว ประคองตน อยู่ร่ำไป
ไม่นานได้ ใจกาย หลอมรวมกัน

จงยึดมั่น เป้าหมาย ที่มองอยู่
จงใคร่รู้ ปัจจุบัน ที่มั่นหมาย
จงหยัดยืน ทำดี มิคลอนคลาย
สู้จนตาย จะได้ อย่างที่ทำ

ฟ้าหลังฝน ย่อมงด งามเสมอ

หากได้เจอ ฝนพรำ อย่าหวั่นไหว
สิ้นฝนแล้ว แสงแดด ส่องทันใด
เบิกบานใจ ชื่นชม สายลมเยือน

1 ความคิดเห็น:

  1. จงเอารอยเร้านั้นย้ำเตือนสิ่งที่ผิดพลาด
    และมองข้ามรอยเร้านั้น .. ด้วยใจที่มั่นคง

    ตอบลบ