รอยร้าว

แก้วที่ร้าว ไม่นานก็คงแตก
ทิ้งรอยแยก ข้างใน ให้ขื่นขม
ใช้กาวติด ปะเชื่อม ให้น่าชม
สิ้นภิรมย์ สวยงาม ยามมองดู

จิตใจคน นี้ไซร้ ไม่ต่างแก้ว
หากมีแล้ว รอยแยก แตกสลาย
จะเยียวยา อย่างไร คงมิคลาย
ลบเลือนหาย จากใจ ใคร่ตรึกตรอง

มีคำบอก ตัวเรา ทำร้ายเรา
ไม่ใช่เขา เข้ามา ทำให้หมอง
หากจิตร้าว กายต้อง ไม่หลงมอง
ประคับประคอง แข้มแข็ง แรงพลัง

มนุษย์เรา จึงควร ใช้ชีวิต
อย่าได้คิด ยึดติด กับจิตไหว
ถึงใจร้าว ประคองตน อยู่ร่ำไป
ไม่นานได้ ใจกาย หลอมรวมกัน

จงยึดมั่น เป้าหมาย ที่มองอยู่
จงใคร่รู้ ปัจจุบัน ที่มั่นหมาย
จงหยัดยืน ทำดี มิคลอนคลาย
สู้จนตาย จะได้ อย่างที่ทำ

ฟ้าหลังฝน ย่อมงด งามเสมอ
หากได้เจอ ฝนพรำ อย่าหวั่นไหว
สิ้นฝนแล้ว แสงแดด ส่องทันใด
เบิกบานใจ ชื่นชม สายลมเยือน