น้ำตา...

ไหลๆ หยาดหยด รดแก้ม

ดวงตาที่เคยแจ่ม มีน้ำใส

หยาดหยด พร่างพรู หลั่งไหล

ไม่สบายใจ เรื่องใด หนอเด็กเอย

เจ็บโน่น เจ็บนี่ เจ็บที่ไหน

เสียใจ ด้วยเหตุใด ช่วยเฉลย

ไม่สบาย หรือไร ช่วยเอื้อนเอ่ย

เฉลย บอกครู ให้รู้ที

สะอื้นร่ำ เปรียบปาน ว่าเจ็บหนัก

เสียใจ ยิ่งนัก หรือไรนี่

ลูกศิษย์ตัวน้อย พลอยโศกี

จึงร่ำไห้ เช่นนี้ หนอพ่อ (แม่) คุณ

เสียงร้อง งอแง พาใจหวั่น

เอื้อมมือ โอบกอดพลัน สร้างอบอุ่น

ปลอบโยน คลายเศร้า อย่างละมุน

น้ำตาอุ่นๆ ค่อยเลือนหายไป

ตาแดง ตาก่ำ ด้วยร่ำร้อง

หน้าตา เศร้าหมอง ไม่สดใส

ล้างหน้า สักหน่อย จะดีไหม

ห่วงใย เจ้าดอก ลูกศิษย์จ๋า

เช็ดเถิดนะ เช็ดน้ำตา ให้หยุดไหล

สองมือน้อยปาดไว หมดน้ำตา

เปลี่ยนเป็นยิ้ม สวยสด ชื่นอุรา

หมดน้ำตา หมดทุกข์ ยิ้มสุขเอย.....