ใครหลายๆ คน อาจไม่ชอบเวลาที่พระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้าไป
เวลาที่พระอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า ละทิ้งแสงสว่างเลือนหายไป เหลือแต่ความมืดมิด เราเรียกว่า "เวลากลางคืน"
เวลากลางคืน ทุกสิ่งอย่างเลือนลาง มืดมิด และเงียบสงัด
อะไรๆ ก็มองเห็นเป็นสีเทาหรือดำ
แต่สำหรับหนู เด็กหญิงจันทร์ผ่อง หนูชอบเวลากลางคืนค่ะ
เพราะ
...กลางคืน...หนูได้เจอดวงดาวระยิบระยับทั่วทั้งท้องฟ้าอย่างสวยงาม หนูพยายามนับดวงดาว แต่ก็นับไม่รู้หมดสักที
...กลางคืน...หนูได้เจอกับดวงจันทร์ที่ส่งยิ้มละมุน พร้อมกับทอแสงสีเหลืองนวลตา ทำให้หนูได้วิ่งเล่นใต้เงาของแสงจันทร์
...กลางคืน...หนูได้เจอกับหิ่งห้อยตัวเล็กๆ ที่พยายามส่องแสงระยิบระยับเช่นกับดวงคาวบนดวงฟ้า ถึงแม้แสงไม่มากนัก แต่หนูว่าสวยมากนะ หิ่งห้อยคงภาคภูมิใจที่สามารถส่องแสงได้ด้วยตนเอง
...กลางคืน...หนูได้ยินบทเพลงจากธรรมชาติ ทั้งจิ้งหรีด จั๊กจั่น หรือแมลงอื่นๆ ที่ร้องเพลงประสายเสียงได้อย่างลงตัว น่าฟังยิ่งนัก
...กลางคืน...หนูได้เจอกับนกฮูกตากลมโต ค้างคาวตัวเล็ก ผีเสื้อกลางคืนลายสวย ที่กำลังออกหาอาหารกินเพื่อหล่อเลี้ยงชีวิตให้คงอยู่
...กลางคืน...หนูได้นอนหลับพักผ่อนในอ้อมกอดที่อบอุ่นของพ่อและแม่ เพื่อให้ร่างกายของหนูได้พักผ่อน ร่างกายจะได้แข็งแรง และเตรียมพร้อมที่จะไปโรงเรียนในวันพรุ่งนี้
ฮ้าว...หนูชักง่วงนอนแล้วหล่ะ หนูขอตัวไปนอนก่อนนะ
อ้อ...อย่าลืมแปรงฝันก่อนนอนด้วยนะคะ
...หลับฝันดีค่ะ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น