วันอังคารที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2555

ว่าด้วย.....น้ำตา


น้ำตา..

บางทีก็บ่งบอกว่า..อ่อนแอ

บางทีก็บ่งบอกว่า..รัก

บางทีก็บ่งบอกว่า..อาวรณ์

ไฉนเลย..ฉันจะเข้าใจความหมายของน้ำตาตัวเอง..


น้ำตา...

บางคราวบ่งบอกว่าผิดหวัง

บางครั้งบ่งบอกว่าปิติ

จะเอาอะไรแน่นอน แม้สิ่งที่เราสามารถควบคุมได้

แต่เราไม่สามรถควบคุมให้คนอื่นแปลความหมายของมันได้อย่างถูกต้อง

ที่สุดแล้ว...มีแต่ตัวเราเท่านั้นที่รู้ว่ามันคืออะไร


วันอาทิตย์ที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2555

เพราะตัวเรา


เพียงเพราะเรา


หลากหลายเรื่องราวชีวิต
ไม่ว่าสุขหรือทุกข์
เพราะตัวเราที่จะจับมาผูกติดกับความรู้สึก
เพียงเพราะเราที่ทำร้ายตนเอง 

คิดบวก ใจก็เบา
ความสุขก็ตามมา
 

วันอาทิตย์ที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2555

ผ่านมา...แล้วจากไป

ในชีวิตหนึ่ง
เราต่างมีโอกาสทักทาย...ทั้งกับเรื่องที่เศร้าเสียใจและเรื่องราวดีๆ

 
เรื่องที่น่าเศร้าโศกเสียใจ
แม้เราได้พบเจอมาหลายครั้ง...
แต่เราก็กล่าวอำลามันมาได้ทุกครั้ง

เรื่องราวดีๆในชีวิต

แม้นจะปิติอิ่มใจ....
แต่ไม่นาน เมื่อผ่านเข้ามาแล้วก็จากไป






ทั้งเรื่องเศร้าและเรื่องดีๆ
ไม่มีสักครั้งที่ผ่านมาแล้วไม่ผ่านออกไป

ทุกสิ่ง ทุกเรื่องราว ล้วนผ่านเข้ามา....เพื่อผ่านออกไป
คงเหลือไว้....เพียงร่องรอยความทรงจำ

สุขไม่นาน
เศร้าก็ไม่นาน เช่นกัน

เมื่อพบเจอ...ทั้งสุขหรือทุกข์
สำคัญที่......เราจะอยู่กับมันอย่างไร

วันเสาร์ที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2555

โอกาสมีน้อย แต่สูญเสียได้ง่าย

เปิดโอกาสให้ตนเอง
เปิดโอกาสให้คนอื่น

เมื่อมีโอกาส...จงกล้าฉกฉวย
ทำโอกาสนั้นให้ดีและมีคุณค่า
โชคดีเพียงใดกับโอกาสที่เราได้พบเจอ

"โอกาสมีน้อย แต่สูญเสียได้ง่าย"

เมื่อโอกาสมาเยือน...
จะปล่อย...หรือคว้าเอาไว้
เราเท่านั้น...คือคนเลือก

วันศุกร์ที่ 14 ธันวาคม พ.ศ. 2555

ปัญหาคือบทเรียนชีวิต

ชีวิตแต่ละคนย่อมมีปัญหา
ปัญหาก็เสมือนบททดสอบของชีวิต
เมื่อมีปัญหา อย่าหนีปัญหา

จงเรียนรู้จากปัญหา....เรียนรู้เพื่อจะผ่านมัน
เมื่อผ่านปัญหานั้นได้....เราจะปิติและมีพลัง

ปัญหาทำให้เราได้เรียนรู้
ปัญหาทำให้เราพยายาม
ปัญหาทำให้เราแข็งแกร่ง
ปัญหาทำให้เราเป็นคนโดยแท้จริง

--ขอบคุณทุกปัญหาที่ผ่านเข้ามาในชีวิต--


วันอาทิตย์ที่ 9 ธันวาคม พ.ศ. 2555

ความรู้กับความเข้าใจ



เมื่อฟัง...ได้ความรู้
เมื่อดู...ได้ความรู้
เมื่ออ่าน...ได้ความรู้
เมื่อลงมือ...ได้ความเข้าใจ


วันเสาร์ที่ 8 ธันวาคม พ.ศ. 2555

กำลังใจจากตนเอง

กำลังใจ
ใครๆ ก็ต้องการ

กำลังใจจากตนเอง คือต้นน้ำแห่งกำลังใจที่สำคัญ
แม้ว่า...กำลังใจจากคนอื่น....จะเป็นสิ่งที่ปรารถนาเช่นกัน

แต่หากเรามัวเฝ้ารอจากคนอื่น...เราคงต้อง "รอ"อยู่เสมอ

กำลังใจจากตนเองนั้น...เราไม่ต้องเฝ้ารอ
ให้ได้อย่างไม่จำกัด....เติมได้ทุกเวลาที่เราต้องการ
แม้จะเป็นกำลังใจเล็ก...แต่เมื่อรู้ที่จะให้กำลังใจตนเอง
กำลังใจจากคนอื่น ก็จะเป็นผลพลอยได้ที่มีมา

รักตนเอง ให้กำลังใจตนเอง ชีวิตมีความสุข

การให้อภัย

 
To forgive is to set a prisoner free
and discover that the prisoner was you.

การให้อภัย คือ...
การปล่อยนักโทษคนหนึ่งเป็นอิสระ

แล้วคุณจะค้นพบในเวลาต่อมาว่า
ที่แท้นักโทษผู้นั้น คือตัวคุณเอง

วันศุกร์ที่ 7 ธันวาคม พ.ศ. 2555

ชีวิตคือการเรียนรู้


ชีวิตคือการเรียนรู้
เรียนรู้ความรู้
เรียนรู้ตนเอง
เรียนรู้สรรพสิ่ง
เรียนรู้ชีวิต

ไม่ว่าสุขหรือทุกข์
ชัยชนะหรือความพ่ายแพ้
ต่างก็เป็นบททดสอบชีวิต ที่ทำให้เราได้เรียนรู้

ขอบคุณโอกาส
ขอบคุณสรรพสิ่ง
ขอบคุณประสบการณ์
ขอบคุณทุกบทเรียนที่ทำให้ได้เรียนรู้


วันพฤหัสบดีที่ 6 ธันวาคม พ.ศ. 2555

เสียง....ความเงียบ

เสียง...ความเงียบ…
เสียงที่ทุกคนไม่ยินดีที่จะรับฟัง

เสียง...ความเงียบ....
เสียงที่ไม่ค่อยจะได้ยินบ่อยนักในชีวิตคนเรา

ท่ามกลางเสียงที่อยากได้ยิน และเสียงที่ไม่อยากจะได้ยิน
มีเสียง.... ความเงียบ.....ที่ส่งเสียงเรียกหาอย่างไร้คนฟัง..

เวลามีความสุข.....
ทุกสรรพเสียง ช่างสดใสน่าสดับฟัง ราวบทเพลงขับกล่อม

และ.....เวลาที่จมอยู่กับความทุกข์......
เสียงร่ำไห้ ดังกึกก้องในอุรา พร้อมระเบิดออกมา

แล้วเวลาใดเล่า.....จึงจะเป็นเวลาแห่งความสงบงันของหัวใจ
เสียง.....ที่ชัดเจน และซื่อสัตย์กับเราที่สุด 


เสียง....ความเงียบ.....
คือเสียงของหัวใจและสัญชาตญาณ....ที่นับวันจะสูญหาย

"เราฟังเสียงคนอื่นมากเกินไป จนละเลยหัวใจของตัวเอง" 

วันพุธที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2555

เรียนรู้กับความโดดเดี่ยว

ท่ามกลางโมงยามแห่งความโดดเดี่ยว ..

หากเราเรียนรู้ที่จะ .. อยู่ตามลำพังกับเสียงหัวใจตนเอง

เรียนรู้ที่จะ .. สดับฟังถ้อยคำจากความเงียบ

เรียนรู้ที่จะ .. ขับเคลื่อนลมหายใจอยู่ในโมงยามแห่งปัจจุบัน

เรียนรู้ที่จะ .. เปิดเปลือยจิตออกสัมผัสโลกตามที่เป็นจริงอย่างกล้าหาญ

และเรียนรู้ที่จะ .. เผชิญหน้ากับความไม่เที่ยงแท้แห่งชีวิตด้วยความเข้าใจ





อยู่กับตนเองได้ .. จึงอยู่กับผู้อื่นได้

เติมเต็มให้แก่ตนเองได้ .. จึงเติมเต็มให้แก่ผู้อื่นได้

เข้าถึงจิตใจตนเองได้ .. จึงเข้าถึงจิตใจผู้อื่นได้

เมตตาตนเองได้ .. จึงเมตตาผู้อื่นได้

หากดำรงตนเช่นนี้ ...แม้จะโดดเดี่ยว .. แต่มิต้องเดียวดายเลย ...



วันอังคารที่ 31 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

วิถีชาวนา

ถอนกล้า ดำนา
วิถีงาม น่าเรียนรู้
สืบสานให้คงอยู่
ให้คงคู่วิถีไทย
ร่วมแรงร่วมกัน
สร้างสรรค์ด้วยใจ
นอกกะลาสานต่อไว้
วิถีไทย วิถีชาวนา













วันพฤหัสบดีที่ 12 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

อุปสรรคทดสอบใจให้ก้าวข้าม

.....ไม่มีใครที่เกิดมากับความสมบูรณ์พร้อม

เริ่มต้นจากความไม่มี ไปสู่สิ่งที่มี
เริ่มจากสิ่งที่เล็ก ไปสู่สิ่งที่ยิ่งใหญ่
สิ่งที่คิดว่าไม่ได้ ก็อาจจะได้
สิ่งที่คิดว่าไม่มี อาจจะยังมีอยู่
 •´¯`•.•●•۰• ••.•´¯`•
ใคร่ครวญอย่างละเอียดสักนิด
เพ่งมองด้วยใจอีกหน่อย
ณ ที่ตรงนั้นซอกหินเล็กๆ
สีเขียวเล็กๆ แอบซ่อนอยู่
ค่อยๆ แทงรากผลิใบ ท่ามกลางก้อนหินแข็งแกร่ง
ช่องว่างแม้เพียงเล็กๆ
ได้ก่อเกิดสิ่งมีชีวิตอย่างน่าอัศจรรย์
เหมือนจะเป็นไปไม่ได้ แต่ก็เป็นไปได้
 ✿*゚‘゚・✿.。.:*.:。✿*゚
รอยต่อของความขาดแคลนที่มีอยู่ อาจจะเป็นเรี่ยวแรงพลังที่ยิ่งใหญ่
ให้เรามีกำลังต่อสู้กับอุปสรรคได้เช่นกัน
เราอาจจะเห็นช่องว่างช่องเล็กๆ ที่กำลังรอคอยเราอยู่
ให้เราค่อยๆ เบียดออกมา เฉกเช่นต้นไม้ในซอกที่แยกนั้น
ชีวิตแค่มีอุปสรรคบ้างนิดเดียว
ไม่ได้ถูกกดทับด้วยปัญหามากมายขนาดนั้น
ทำไมจะข้ามผ่านอุปสรรคนั้นไม่ได้


ต้นไม้ . . .ไม่อาจเติบโตได้ใต้ก้อนหิน

ดอกไม้จะสวยงามได้ ต้องหาพื้นที่ในการผลิดอกให้ได้

คนจะเติบโตได้ . . . .ด้วยการเอาชนะอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ได้

วันจันทร์ที่ 9 กรกฎาคม พ.ศ. 2555

ปัญหานำสู่ปัญญา

 
เวลาเจอ........ปัญหาซับซ้อ

ให้บอกตัวเองว่า นี่คือบทเรียนที่จะสร้างปัญญาได้อย่างวิเศษ


เวลาทุกข์หนัก.. ให้บอกตัวเองว่า... นี่คือแบบฝึกหัด

ที่จะช่วยให้เกิดทักษะในการดำเนินชีวิต
ปัญหาคือการเรียนรู้ เมื่อเราแก้ปัญหาหรือก้าวข้ามนั้นได้ เราจะอิ่มเอมใจอย่างยิ่ง 


วันอังคารที่ 26 มิถุนายน พ.ศ. 2555

มิตรภาพ

 

เริ่มต้น ไม่รู้จัก
แต่ก็พร้อมทายทัก อย่างเปิดใจ
มิตรภาพ ผลิใบ สดใส
เปิดใจ เชื่อมโยง ผูกพัน




ขอบคุณที่ทำให้เราได้รู้จัก
ขอบคุณความรักระหว่างเธอกับฉัน
ขอบคุณเวลาที่ให้เรารู้จักกัน
ขอบคุณความผูกพัน มิตรภาพที่งดงาม

วันพฤหัสบดีที่ 21 มิถุนายน พ.ศ. 2555

ไหว้ครู น้อมบูชา

ด้วยใจแห่งรัก ศรัทธา
น้อมนำวันทา บูชาครู

"วันไหว้ครู 2555"





วันอังคารที่ 12 มิถุนายน พ.ศ. 2555

น้ำใจ...อาสา

พลังเล็กๆ
เด็กๆ อาสา
ชักชวนกันมา
ร่วมมือช่วยกัน



ห้องเรียนของเรา
นั่นเล่าห้องน้ำ
ช่วยเช็ดช่วยทำ
น้ำใจงามแน่แท้





ปัดกวาด เช็ดถู
พวกเราดูแล
พลังจิ๋วที่แน่วแน่
น้ำใจงามแท้..ร่วมอาสากัน

วันศุกร์ที่ 8 มิถุนายน พ.ศ. 2555

เล่นดิน เล่นทราย



ทรายเม็ดละเอียด
กะลาจากธรรมชาติ
ตักๆ ตวงๆ ปาดๆ เกลี่ยๆ
คว่ำวาง คว่ำลง

เศษไม้ ใบหญ้า
ดอกไม้ ลูกไม้ร่วงหล่น
เก็บมาต่อเติม
กองทราย สร้างสรรค์

นี่คือปราสาท
นั่นคือภูเขา
อันนี้ขนมเค้กของเรา
อันนั่นเล่า บ้านหนูเอง

เล่นดิน เล่นทราย
เล่นกันหลายคน
ความสุขมากล้น
เราทุกคนต่างสุขใจ






วันเสาร์ที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

วิถี...


วิถีแห่งชุมชน
วิถีแห่งการพึ่งพาอาศัย
วิถีงดงาม สดใส
วิถีเชื่อมใจหลอมรวมเราเข้าหากัน

สัมพันธภาพเชื่อมความสัมพันธ์
มีเธอมีฉัน
มีกันและกัน
รวมเป็นหนึ่งเดียว

ร่วมเรียนรู้ ร่วมแลกเปลี่ยน
ร่วมเพียร ร่วมสร้าง อย่างกลมเกลียว
ศรัทธา เข้าใจ คือแรงเหนี่ยว
เกี่ยวเรา หลอมรวมร่วมพัฒนา



วันพุธที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

เปิดเทอมอนุบาล

วันแรกของน้องๆ อนุบาลกับการมาโรงเรียน



เสียงเจื้อยแจ้ว ทักทาย
เสียงร้องไห้  อาบน้ำตา
เสียงหัวเราะ อย่างเริงร่า
เสียงเพลงแว่วมา ร้องรำสุขใจ



วันพฤหัสบดีที่ 10 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

ก้าวพลาด...ก้าวใหม่

เพื่อนรัก..
เธอก้าวพลาดใช่ไหม..
จงกล้าก้าวใหม่อีกครั้ง..
คราวนี้เธอต้องระมัดวัง..
อย่าให้พลาดพลั้งเหมือนครั้งเดิม..

ใครเล่าไม่พลาดพลั้ง ล้มลุก..
ทุกข์ สุข ต่างแทรกมาเสริม..
ตัวเราต้องไม่ท้อ เร่งต่อเติม..
หมั่นเพิ่ม...กำลังใจให้ตัวเอง..

วันพุธที่ 9 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

อีกไม่นานจะผ่านราตรี

 

ดึกสงัด
ท้องฟ้าขมุกขมัว
ฝนปรอยโปรยทั่ว เบาบาง

อีกไม่นาน  
จะผ่านราตรีที่เวิ้งว้าง
ฟ้าสว่าง ด้วยแสง แห่งวันใหม่





วันจันทร์ที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

สิ่งเล็กๆ


สิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในสายตาของผู้ใหญ่
นั่นน่ะคือความมหัศจรรย์ที่หนูอยากรู้เชียวล่ะ

บอกว่า "ไม่นะ" "อย่านะ" ยิ่งกระตุ้นให้หนูอยากรู้จริงๆ
ก็แหม.....มันน่าอัศจรรย์จริงๆ นะ

หนูสามารถดูได้ทั้งวันโดยไม่เบื่อเลยล่ะ
อะไรก้ไม่รู้ แปลก และอัศจรรย์จัง
ดูสิ ยิ่งดู ยิ่งเพลิน

ให้อภัย


อภัยให้ทั้งคนอื่นและตนเอง...
.. สิ่งที่ผ่านไปแล้ว ..
เราแก้ไขอะไรไม่ได้ ..

.. แต่เรา ..
สามารถให้อภัย .. ในสิ่งที่ผิดพลาดของตัวเอง ..
.. เพื่อเปิดโอกาสให้เรา ..
ก้าวเดินต่อไป ..อย่างมั่นคง .. ได้อีกครั้ง ..

เพียงให้อภัย
ใจก็เบา อิ่มเอมและมีความสุข

เยี่ยมเยือน เชื่อมใจ



ก้าวแรกความสัมพันธ์
ของฉันและเธอ
เพื่อมาเจอะเจอ
เป็นครอบครัวเดียวกัน


เยี่ยมเยือน เยี่ยมบ้าน
ประสานความผูกพัน
เรียนรู้เธอและฉัน
สานสัมพันธ์ เชื่อมใจ





กิจกรรมเยี่ยมบ้านนักเรียนเป็นกิจกรรมที่ทำให้ครูและนักเรียนรู้จักกันก่อนที่จะเข้ามาอยู่ในห้องเรียนเดียวกัน เป็นการสร้างความสัมพันธ์ระดับพื้นฐานที่ทำให้เกิดผลแห่งความเข้าใจกันและกันตามมา ทั้งตัวครู ผู้ปกครอง และนักเรียน เกิดความเป็นกันเองดังญาตมิตรที่จะพร้อมร่วมมือกันในการพัฒนาก้าวต่อไป

คือความงดงาม



เด็กน้อยเอย
เจ้าคือความสดใส
เจ้าคือความงดงาม

งดงามรอยยิ้ม
งดงามจินตนาการ
งดงามความสุข

สุขกับตนและมวลมิตร
สุขกับชีวิตและการเรียนรู้
สุขกับทุกสรรพสิ่งอย่างเห็นคุณค่า

เปิดรับ เปิดรู้




โลกใบนี้เต็มไปด้วยความมหัศจรรย์ ถ้าไม่ออกเดินทางก็ไม่มีวันค้นพบ


อยู่ข้างใน เราก็รู้เพียงข้างใน 
อยู่ข้างนอก เราก็รู้เพียงข้างนอก 
หากเราเรียนรู้อีกด้านของกันและกัน เราก็จะค้นพบความมหัศจรรย์นั้น

วันอาทิตย์ที่ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

บางเรื่องในชีวิต

บางเรื่องที่ไม่เข้าใจ...
คิดเท่าไร ก็หาคำตอบที่สมเหตุสมผลไม่ได้
หลายครั้งอยากถามให้สิ้นความคลางแคลงใจ

แต่...นี่ล่ะชีวิต...
ไม่มีคำตอบสำเร็จรูปหรอกนะ...
โจทย์ใครก็ของใคร...
ต้อง...ตอบด้วยตัวเอง

คิดได้อย่างนี้...ก็ไม่รู้จะถามไปทำไม
ก็เรื่องราวบางอย่าง...มันก็เป็นไป เช่นนั้นเอง...

คิดอีกมุม....
บางที่...ความไม่เข้าใจ หรือ ปัญหา มันอาจจะเป็นเสน่ห์ของชีวิตอีกอย่างหนึ่ง
ที่่ทำให้เราต้องแสวงหาคำตอบ

ไหวไปในโลกหนังสือ : ครีม นายทำได้อยู่แล้วล่ะ


นี่แน่ะ ครีม โลกของเรา
ก็เหมือนกับท้องฟ้าที่มีดวงดาวดารดาษ
ไม่มีใครคนไหนที่จะเหมือนกัน
คนทุกคนแตกต่างกัน
หากคนเราแต่ละคน
เปล่งประกายระยิบระยับได้
ก็จะสามารถเนรมิตโลกให้งดงาม 


บางส่วนจาก
ครีม นายทำได้อยู่แล้วละ (クリームきみならできるさ) : ทัตสึยะ มิยะนิชิ
แปลจากภาษาญี่ปุ่นโดย จินตนา เวชสวัสดิ์
ISBN 974-443-124-5 สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น) ๘๔ หน้า ราคา ๑๖๐ บาท ปกอ่อน ปีที่พิมพ์ ๒๕๔๘


เพียงเห็นหน้าปกและรูปเล่มที่ช่างน่ารัก สีสันสดใสแสนจะมีชีวิตชีวา รูปวาดน่ารักด้วยลายเส้นสะอาดตา เรียบง่าย ของหนังสือเล่มนี้ก็อยากรู้แล้วว่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไรนะ เมื่อเปิดดูจึงรู้ว่าเป็นหนังสือแนวให้กำลังใจ ในเล่มมีรูปมากๆ ตัวหนังสือน้อยๆ เล่าโดย ครีม แมวจรจัดที่ยิ้มให้คนอ่านจากปกหนังสือ ครีมเล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวเขาและเพื่อนๆ 


อยากให้ลองเปิดดูหนังสือเล่มนี้ เนื้อหาในเล่มนั้นอ่านเดี๋ยวเดียวก็จบ อ่านไปยิ้มไป เมื่อได้อ่านแล้วอาจทำให้อยากซื้อไปเก็บไว้อ่านอีก เผื่อในบางวันที่จิตใจเศร้าและโลกดูหมองจะได้เป็นกำลังใจด้วยถ้อยคำที่ว่า "นายทำได้อยู่แล้วล่ะ"

หนังสือเล่มเล็กนี้ชวนให้นึกถึงดวงอาทิตย์ยามเช้า เมื่อเปิดอ่านแล้ว ดูเหมือนว่าดอกทานตะวันสดใสจะพากันมาบานอยู่ตรงหน้า
(◠‿◠✿)❤•♥